سرپرستی را به عنوان یک حرفه ابتد باید در تحقیقات فردریک تیلور ۱۹۱۷-۱۸۸۵ در سطح عملیاتی و با پیدایش مدیریت علمی و تحقیقات وی در این زمینه جستجو کرد و سپس بعد از جنگ جهانی اول مورد نظر قرار گرفت و ابعاد مهارت فنی در سطح عملیاتی و نظارت و کنترل بر انجام کار افراد مورد توجه قرار گرفت.
بعد از جنگ جهانی دوم سازمان بین المللی کار وابسته به سازمان ملل (I.L.O) در امر آموزش و تحقیق در زمینه نیازهای سرپرستی پرداخت. سپس سازمان بهداشت جهانی (W.H.O) با تهیه استانداردهای کار و مشاغل به ویژه مشاغل سرپرستی و بهداشت کار تلاش های فراوانی نمود.
در ایران نیز مساله توجه به امر سرپرستی ابتدا به وسیله وزارت کار و امور اجتماعی آغاز گردید و سپس به امر آموزش و تربیت سرپرستان مبادرت ورزید. در سالهای اخیر نیز سرپرستی به عنوان یک رده بسیار مهم بین مدیران میانی و نیروی خط مقدم کار و تولید، به امر بهبود وضع زندگی و معیشت افراد در امر بهبود کیفیت راندمان کار پرداخته است.
منبع: کتاب اصول سرپرستی سازمان، رسول موسویان