شاید این مطالب برایتان مفید باشد
اصل اول: با افراد طبق خصوصیات فردی آنها رفتار کنید.
ویژگی های فردی، تشکیل دهنده شخصیت افراد می باشد. باید به تفاوت های فردی توجه کنیم تا رفتاری مناسب با دیگران داشته باشیم. برای مثال وقتی فردی بسیار جدی است، رفتار توام با شوخی را در حین کار نمی پذیرد و یا فردی که به طور رسمی ارتباط برقرار می کند، شاید علاقه ای به ارتباط دوستانه غیررسمی با همکارانش نداشته باشد.
اصل دوم: از تغییرات ناگهانی دوری کنید و قبل از ایجاد تغییر، افراد را آگاه کنید.
افراد به طور طبیعی تغییرات را نمی پذیرند، زیرا طبیعت انسان به گونه ای است که با وضع موجود سازگار گردیده و علاقه مند به تغییر وضعیت موجود نیست. ولی اگر قبل از تغییرات افراد را آماده کنیم و علت تغییرات را برای آنها بگوییم و به تدریج تغییرات را انجام دهیم، آنها کم کم خود را با وضع جدید سازگار می کنند و تغییرات را به عنوان واقعیت می پذیرند.
اصل سوم: افراد را به موقع و به جا بر اساس لیاقت تشویق کنید.
تشویق موجب پایداری و تقویت افراد می شود، ولی تشویق هنگامی موثر خواهد بودکه در زمان خودش انجام گیرد و با تاخیر همراه نباشد و دیگر اینکه شکل تشویق مناسب و در حد ارزش کار فرد باشد نه کمتر از آن.
اصل چهارم: افراد را از وضعیت کاریشان آگاه کنید.
کار و رفتار مطلوبی که از افراد انتظار داریم باید برای همه ی کارکنان به روشنی تعریف شود. رفتار خوب با تایید و پاداش تقویت شود و رفتار نامطلوب با واکنش مناسب تصحیح گردد.
اصل پنجم: از استعداد و توانایی افراد به بهترین شکل استفاده کنید.
شناخت استعدادها و به کارگیری آنها موجب رضایت و پیشرفت افراد می گردد، هر کس بنا به تخصص شایستگی در جایگاه و پست و شغل سازمانی مناسب به کارگرفته شود.
منبع: کتاب اصول سرپرستی سازمان، رسول موسویان
