اصولی که جنبه ی کاربردی تر و تعدیل کننده بر روی اصول حسابداری دارند، قیود یا میثاق های محدود کننده نامیده می شوند.
اصل فزونی منافع بر مخارج
مخارج تهیه و گزارش اطلاعات حسابداری نباید بر منافع مورد تصور از به کارگیری اطلاعات فزونی داشته باشد. بنابراین اصل، در تهیه صورتهای مالی و گزارشات و کلیه اعمال حسابداری با رعایت اصول حسابداری اعمالی را باید انجام داد که منافعی که از اطلاعات حسابداری استخراج می شود بیش از مخارج انجام آن اعمال باشد و اگر نتایج و منافع حاصله از اطلاعات مالی و گزارشات کمتر از مخارج آن است، آن روش ها اعمال نشوند.
اصل اهمیت
اصل اهمیت بیان می کند که گاهی اوقات برمبنای اهمیت موضوع مالی می توان از صحیح ترین روش ها نیز چشم پوشی کرد. ولی اهمیت موضوع را باید مد نظر داشت که منجر به گمراه شدن استفاده کنندگان از اطلاعات حسابداری نگردد. به عنوان مثال می توان خرید چند عدد مداد تراش با توجه به اینکه جز دارایی ها می باشند و می توانند مدت طولانی مورد استفاده قرار گیرند را از همان ابتدا به حساب هزینه منظور نمود به این دلیل که اولا ثبت این مبلغ جزئی به عنوان دارایی و نگهداری هزینه استهلاک برای آن منطقی نمی باشد دوما این مبلغ جزئی به عنوان هزینه نمی تواند اث گمراه کننده بر استفاده کننده از صورتهای مالی داشته باشد.
اصل محافظه کاری
این اصل عنوان می کند که در شناخت رویدادهای مالی باید روشی را اتخاذ کرد که اگر رویدادی اثری بر روی سود دارد کمترین حالت اثر را بر روی سود داشته و اگر اثر هزینه ای دارد بیشترین حالت اثر هزینه ای آن مد نظر باشد. اصل محافظه کاری یک وسیله بازدارنده در مقابل ارائه سود و وضعیت مالی به مبالغی بیش از میزان واقعی است.
منبع: کتاب حسابداری مالی مقدماتی، شهرام روزبهانی